Raadsels in de plantenwereld
Jarenlang heb je zo'n plant en ineens valt het je op: Waarom heeft de heggenrank zulke ranken met kurkentrekker-achtige windingen die eerst linksom en daarna plots rechtsom winden...? Waarschijnlijk is de trekkracht daardoor sterker, in ieder geval weet deze plant zich in onze tuin goed omhoog te werken via helmkruiden, vlinderstruik en teunisbloemen.
De grote kaardenbol heeft ook zoiets eigenaardigs: hij begint in het midden van de bloeiwijze te bloeien met een kransje lilaroze bloemen. En daarna vormen zich twee bloeikransjes, eentje die omhoog schuift en een die zich omlaag begeeft.
De tuinhommel (let op de 3 gele banen) zal het
een zorg zijn: die begeeft zich behendig tussen de scherpe stekels van de kaardenbol om uit de bloemen te drinken.
Tassen vol stuifmeel
Bij de achterdeur is het een gezoem van jewelste, vooral in de ochtenduren. Onder de drempel heeft zich een in het voorjaar een aardhommelkoningin gevestigd. En nu is het al enkele weken een enorm druk vliegverkeer.
De route is vooral gericht op de zwarte toortsen en de papavers die er dichtbij groeien.
Prachtig is te zien hoe de hommelwerkstertjes thuiskomen met dikke klonten stuifmeel aan hun achterpoten. Voer voor hun larven!
Soms is het duidelijk aan de kleur van het stuifmeel te zien waar ze dit hebben bijelkaar geschraapt.
Oranje komt in dit geval van de toortsen. En geel van de Witte stokrozen.
Er zijn ook bezoekers zonder nest die niet zoveel stuifmeel meenemen. Een zweefvliegje snoept alleen een beetje wat hij zelf nodig heeft.
Vrijerij in de tuin
Op het puntje van een stengel zat gisteren een verstrengeld paartje Blaaskopvliegen. Een prachtig gezicht, deze wonderlijk gevormde vliegjes. Hun larven worden groot in de nesten van hommels. Laten we daar nu een heleboel van hebben in onze Hoornbloemtuin!
De Koningsvaren naast de vijver begint ondertussen al flink uit te dijen. Deze varensoort vormt sporen op aparte aren en niet aan de onderkant van de bladeren zoals de meeste varens doen.
Het zand onder de terrastegels is een geliefde kiemplaats voor allerlei zandliefhebbers: toortsen, papavertjes en Grijskruid. Het wordt dringen.....
De bloeitijd van de Donkere ooievaarsbek is bijna voorbij en de zaden hangen te rijpen. Na een paar dagen zijn de zaden gerijpt en bij de geringste aanraking springen ze alle kanten uit door een slim veermechanisme.
Voor mij is dat lastig want ik wil graag deze zaden verzamelen. Maar er zijn gasten die helemaal geen moeite hebben met het plukken van deze zaden...
Zo is de Groenling een akrobaat die bovenin de stelen landt om de zaden met zijn sterke snavel te splijten en de inhoud op te eten. Overal op de bladeren liggen de leeggepeuzelde schilletjes.
Nog een liefhebber van de zaden is onze Bosmuis. Die begint van beneden af en klautert omhoog om de zaden naar zich toe te trekken. Een acrobaatje!
Gelukkig staan er donkere ooievaarsbekken genoeg in onze tuin...
